بررسی موانع استعدادیابی در ورزش ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع استعدادیابی در ورزش ایران انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر آمیخته از نوع اکتشافی متوالی بود و فرایند جمع‌آوری اطلاعات تحقیق در سه مرحله، مطالعات کتابخانه‌ای، 26 مورد مصاحبه و توزیع پرسشنامۀ محقق‌ساخته که حاصل مطالعات کتابخانه‌ای و سپس مصاحبه‌های انجام‌گرفته توسط محقق بود، صورت گرفت. نمونۀ پژوهش 145 نفر بود که از شش گروه رؤسای فدراسیون‌ها، مسئولان کمیتۀ استعدادیابی آن فدراسیون‌ها، افراد شاغل در دفتر استعدادیابی وزارت ورزش و جوانان، استادان دانشگاه، مربیان استعدادیاب و مسئولان استعدادیابی باشگاه‌ها، تشکیل شده بودند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها علاوه‌بر آمار توصیفی از آزمون‌های آمار استنباطی مانند تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی در نرم‌افزار پی ال اس و آزمون فریدمن استفاده شد. در نهایت تعداد 70 مانع در استعدادیابی ورزش ایران شناسایی شد که در هفت فاکتور دسته‌بندی شدند و موانع انسانی با میانگین 5/47 به‌عنوان مهم‌ترین فاکتور شناسایی شد. نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهندۀ وجود موانع بسیاری در ساختار استعدادیابی ورزش کشور بود که نیاز به توجه مدیران و سیاستگذاران عرصۀ ورزش دارد تا با برطرف شدن آنها، ورزش کشور به آنچه برای آن هدف‌گزینی شده است، دست یابد.